La boîte à soleil

در مسیر آموزش زبان فرانسه، قابلیت درک شفاهی زبان فرانسوی یا (compréhension orale)  یکی از مهمترین مواردی است که زبان آموزان زبان فرانسوی، می بایست بر روی آن کار کنند.

ما با استفاده از متدهای به روز آموزش زبان فرانسه، شما عزیزان را در آموزش آنلاین زبان فرانسه همراهی خواهیم کرد.

در این سر فصل داستان های ساده صوتی را برای شما آماده کرده ایم. ابتدا سعی کنید دو مرتبه  این داستان صوتی فرانسوی را بدون نگاه کردن به متن گوش کنید.

دانلود فایل صوتی

سپس می توانید متن پیاده شده فایل صوتی داستان را همزمان با گوش دادن مجدد به فایل صوتی دنبال کنید.

دانلود فایل متن داستان

در انتها، متن را بدون گوش کردن به فایل صوتی مطالعه کرده و لغات جدید را یادداشت کنید.

هر هفته این تمرین را برای یک داستان انجام داده و لغات داستان هفته گذشته را که یادداشت کرده اید، چندیدن بار مرور کنید.

پس از پایان داستان های هر سطح، به عنوان مثال مقدماتی، یک هفته به خود استراجت داده و در هفته بعدی، تنها لغاتی را که از داستان های این سطح یادداشت کرده اید، مرور نمایید.

بعد از یک ماه از اتمام سطح اول، مجدد به داستان های سطح مربوطه مراجعه کرده و این بار هر روز یک داستان را گوش  کرده و لغت هایش را مرور نمایید.

دانلود فایل صوتی

La boîte à soleil

Regardez donc Lise. Elle essaie d’attraper du soleil dans une boîte.

Ça y est. La boîte est pleine. Lise la ferme bien vite. Ce sera amusant, la nuit, de lâcher le soleil dans la chambre, pour faire des petites lumières au plafond et sur les murs…

– Lise, que fais-tu ? lui demande François son grand frère.

– Je ne peux pas te le dire… c’est ton cadeau d’anniversaire.

– Je saurai bien deviner ce que tu as pris dans cette boîte. C’est un trèfle à quatre feuilles ?

– Non !

– Une bête à bon Dieu ?

– Non !

– Un papillon ?

– Non !

– Des graines de pensée… ou de coquelicot ?

– Non ! Non ! et non !

– Une fraise ? Une groseille ? Une mûre ?

– Non ! Non ! et encore non !

– Un scarabée doré ?

– Pas du tout !

– Une grosse chenille, que je pourrai mettre dans un bocal pour voir comment elle devient papillon ?

– Non ! ce n’est pas cela.

– C’est vivant ?

– Je ne sais pas.

– Ça se mange ?

– Oh ! non.

– C’est pour quoi faire ?

La boîte à soleil

Texte et illustrations d’Albertine Deletaille

– Pour faire tout ce que tu voudras :

Si tu en mets sur du linge mouillé, ça le fera sécher. Si tu en mets sur les fleurs, ça les fera ouvrir. Si tu en mets sur les bras et les jambes, ils deviendront bruns.

Si tu en mets sur des cerises vertes, elles deviendront rouges, et si tu en mets sur une goutte de rosée, tu verras toutes les couleurs qui existent.

– Eh bien ! c’est un drôle de produit.

Je ne cherche plus. C’est trop difficile… donne-le-moi, ton cadeau.

– Je te le donnerai ce soir, quand la lumière sera éteinte.

Lise serre la boîte bien fort dans sa petite main. Elle ne veut pas la lâcher… même pour donner à manger à son chat, même pour arroser son jardin, même pour jouer dans le sable avec son râteau.

Il faut que François la débarbouille, lui lave les genoux, boutonne sa chemise de nuit, lui donne à boire et à manger.

François la couche et la borde. Lise éteint la lumière. Et voilà qu’elle se met à crier :

– François ! Viens vite ! J’ai peur !

C’est vivant ! Ça remue… pourtant, c’est du soleil que j’ai pris dans ma boîte.

– Ce n’est pas possible ! dit François.

– Mais si, regarde : on voit la lumière par la fente.

– Oh ! oui, c’est drôle.

Alors François ouvre la boîte :

– Mais c’est un ver luisant !

– C’est une bête ?

– Oui, elle a comme une petite lampe sous le ventre. Elle a dû tomber dans ta boîte ouverte quand tu étais dans le jardin.

Tu sais, Lise, je suis content de ton cadeau.

On va mettre le ver luisant sur les grandes herbes qui poussent devant la fenêtre.

Il va pondre des œufs partout. Et quand ses petits auront des petits… chaque nuit notre jardin sera illuminé comme le ciel plein d’étoiles.

تهیه و تنظیم: الهام نورکیهانی